من صبورم اما به خدا دست خودم نیست اگر می رنجم

یا اگر شادی زیبای تو را

به غم غربت چشمان خودم می بندم

من صبورم اما... چقدر با همه ی عاشقی ام محزونم

و به یاد همه ی خاطره های گل سرخ

همه ی تیرگی تنگ غروب

و چراغی که تو را از شب متروک دلم دور کند

من صبورم اما... این بغض گران صبر چه می داند چیست...